Mey's Mind

never would there evermore a song upon a breeze for music has forsaken us went lost among the trees now darkness has surrounded us and vanquished all the light in silence now we just await the visitor in the night

nu het donker wordt en wij ouder kijk ik terug - niet achteruit zie de gloed van jouw gedachten zo warm en zo mooi als een brug van wat eens was naar wat altijd zal zijn - jij een zachte trilling in de lucht als van een vleugelslag - vrij

perched on a fence birds of prey incite others ~take no prisoners

burn me with fire, muse for I have failed to set aflame creative passion dull dreams filled only with crippling fear haunt me at night I might as well be dead decaying in my bed

Writing is for the mind what breathing is for the body. Without it, one would undoubtedly suffer and wither away.

Dit is geen afscheid Mijn naam geschreven in het zand Dit eiland een rustplaats Het zand schuurt mijn ziel en zo blijven kleine korrels zijn altijd achter, groei ik wortelloos, heb geen vat op mijn bestaan, neem geen bezit, maar zwerf zonder lichaam, raak aan wat mij doet dromen: de schoonheid van het wad

red sticky strings draw a pattern on my skin portraying madness in chaotic lines I rage against my own blood it should be beautiful, but it's not the bare truth is staring me in the face ~laughing a flood of thoughts scream inside my head these are the signs they say

call my name even if everyone keeps still please ~call my name call my name even if your voice will waver please ~call my name call my name even if I do not answer please ~call my name call my name even when I'm already gone please ~call my name just call me by my name

He gazed upon her, his eyes dark but his face impassive. "You can flirt with disaster all you want, you won't get it, I'll make sure of that." She liked the threat it implied. She liked taunting him. She wouldn't get into trouble. Yet. She smirked. He sighed.

Wie schrijft die blijft. Zeggen ze. Maar daar ben ik helemaal niet zeker van. Want wat als je geschreven woorden meteen bij de enige print in het verkeerde keelgat schieten? En door de rest van dat lijf, dat aan het keelgat vast zit, worden vernietigd? Dan ben je alweer weg. Behalve dan in dat hoofd dat bij dat keelgat hoort. Maar je kunt er vergif op innemen dat dat hoofd met zijn mond niet gaat delen welke woorden bij hem in het verkeerde keelgat zijn geschoten. Of wel? Dus het spreiden van je woorden is de beste optie. Maar ook daar zit de venijn in de staart. Neem nu het wereld wijde internet. Hoeveel woorden staan daar, en hoeveel daarvan zijn er nagenoeg onvindbaar. De hoeveelheid aan woorden zorgt ervoor dat jouw woorden een speld in een hooiberg zullen zijn. En dan niet een gewone hooiberg, maar een hooiberg in de grootte van, pak 'm beet, China. Je woorden kunnen ook snel in de vergetelheid raken, want wie maalt er om een paar wijze woorden geschreven door ...

the trees are moaning a storm savagely torments saplings break, giants fall

a storm passing through gentle spring still far away trees uproot like twigs

always remember us like last December it was all today and will always be the now the way we love the snow and how it falls on our faces the way we embrace ~ our bodies intertwined don't think about the madness of tomorrow stay with me now ~ only in our memory

she's not really here eyes the color of the leaves she plays hide ~ not seek

the trees fiery red leaves under an autumn sun birds chatter lively

tune thy cello let dark tones rumble low like slowly rolling thunder to soothe my aching soul

whisper some gallant lies & hold my hand before you depart please open the door to your heart just once more then tear me apart

between silken sheets presented perfectly to him a beautiful mess

This is a tiny piece of a larger story I'm writing. A memory of one of the main characters. She was playing with matches. He'd left them carelessly lying about. Like he always did. He cared for nothing but his booze and his smokes. He'd been gone for a long time already. She knew that when he came back he would stink. She wrinkled her nose at the thought of that. The matches smelled nice when she struck them on the side of the box. The scent made her smile. It made her think of good things, she just couldn't remember what those things were, just the feeling they'd left behind. She was hungry. Her brother Daniël was not home yet. She looked at the clock that was hanging on the wall and tried to concentrate. The two hands of time stood very close together on the bottom side of the clock, to the left. She started to be nervous. Daniël always protected her and he wasn't home yet. Maybe daddy would come home sooner. She struck another match so maybe the go...

The voice - Eimear Quinn 🎶 Back in the day, when the Eurovision Songcontest still had a lot to do with the actual singing-quality, this was a song that touched many people's hearts. The voice of an Angel. She had my vote. I even bought the CD-single afterwards. Lyrics: I hear the voice on the wind And I hear you call out my name Listen my child you say to me I am the voice of your history Be not afraid, come follow me Answer my call and Ill set you free I am the voice in the wind and the pouring rain I am the voice of your hunger and pain I am the voice that always is calling you I am the voice and I will remain I am the voice in the fields when the summers gone The dance of the leaves when the autumn winds blow Never did I sleep throughout all the cold winter long I am the force that in springtime will grow I am the voice of the past that will always be Filled with my sorrows and blood in my fields I am the voice of the future Bring me you...

somewhere else hearts sing synchronously love is music her voice does not match born a soloist sad & silently she listens

dreams discarded like broken glass and a heart scarred by life not old, but tired I walk with a bent back carrying my burden

within this cold night, between these barren walls and dying trees, evil voices from a distant past haunt my soul there is little time left for you are only embers now; the pale remnants of a fire that once was our blazing power with hollow eyes you watch my movements my lips part but no sound escapes from my mouth I turn around, ashamed how could I be so foolish to think myself worthy of you when I was destined to fail such a frail flower, beautiful, fragrant, fragile... now withering still holding on to life you whisper: it awaits us all my love, I don't fear it, hold me now, then let me go how could I, you should know I would rather die here instead of you to bleed into the barren ground and watch you bloom once more with vibrant life from my limbs but I obey take your pale, powerless body into my arms to cradle you, protect you for my demons lurk in the growing darkness once you are gone - my light, my love, my life - I will be lost to them I will fight f...

This morning does not sigh, it screams out 'Hellooo, let's do something wild and crazy today!'

he held her in sickness but in health he left afraid her vital heart might take flight she died - heartbroken

Wynn tried not to breath. He was standing at a mere ten foot from where she was hiding. Suddenly he turned and looked into her direction, as if he had discovered her, but he just stood there. Two swords in hand. He was lethal, and damn, he was beautiful as well.

mijn voeten aan de vloedlijn twijfelen niet en voelen zich stevig staan in het natte zand zij neemt me rustig bij de hand en leidt me steeds dieper en kouder naar verlichting en als ik omzie naar het verre land dan weet ik mijn gebroken hart behoort niet daar maar hier en als zij dan mijn haren kust met fluisteren mijn weemoed sust geef ik mezelf voorgoed aan haar een liefde voor een leven

I cry in dreamless sleep -not sleeping -just weeping   Afraid of yet another day to come   -but unafraid to die -not even knowing why I blur the lines between worlds   -pretending not to be here -making myself disappear   I wish not to be waking up cold   -or waking up old - or waking up ever   Let me hide in my warm bed Please   -let me hide in my own head

I want no one else and never would I too so sleep relieved my love your everlasting sleep I'll weep only for you

zomers droom ik van winter ik weet dat het niet geeft dat jij beeft en ik je hand vasthoud je loopt aan mijn arm je hebt het niet koud

on a bed of roses she lies under a roof of glass ~ confined staring at the stars she can never touch she weeps and never sleeps

a graveyard party bones move to the moons rhythm skeletons dancing

white fragility the silence of frozen dreams spring will wake flowers

in a beaten down box in the dusty attic my secret sorrow doll-house furniture almost tangible past

when all is still dark and the morning bird does not yet sing a warm glow spreads slowly at night's end the horizon a fading shade of purple and red whispering wake to me - sleeping world for a beautiful day lies ahead

Ze is er zo moe van. Dat eeuwige gezeik aan haar hoofd. Doe dit. Doe dat niet. Je weet toch wel dat dat slecht voor je is. Dat doe je verkeerd. Dat mag je niet denken. Zo mag je niet praten.     "Fuck you!", zou ze willen roepen. Maar ze balt enkel haar vuisten wanneer ze alleen is. De middelvinger die de 'Fuck you!' perfect zou kunnen begeleiden blijft in de vuist verborgen. Uit het zicht. Ongezien. En ongehoord.     Waarom? Daarom. Gewoon. Omdat het zo hoort. Omdat ze zo opgevoed is. Netjes, lief, meegaand, volgend. Braaf. Een braaf kind. Een braaf klein kind dat geen eigen mening hoeft te hebben. Een braaf klein kind dat in het gareel dient te worden gehouden. Voor haar eigen veiligheid. Maar die veiligheid is geen veiligheid. Het is schijn. Weerschijn. Een spiegel die gebroken dient te worden. In gruzelementen geslagen. In honderdduizend kleine stukjes.     Ze is geen kind meer maar een volwassene. Het poppegezichtje dat van...

Here we go again Running barefoot in the rain Such childish pleasure

lily-pads float languidly like they have no mass no fear of sinking fairies tiptoe carefully on the waters surface but if I don't swim I sink like a stone the weight of water heavy above me I can already see from below the show the fairies display of walking on water

Vermoeiend denken De beer loopt los op de weg Niet bang zijn - aai maar

into the depths of my darkness my hidden corners with closets full of skeletons I hide so how can you be adoring me

green eyes stare longingly grey air stares back -autumn's gloom

Kellogg's Toasted Cornflakes. Dat staat gedrukt op het gedeukte blik dat bovenop de koelkast staat. Maar het blik bevat geen Toasted Cornflakes.  Het is ontzettend lang geleden dat ik Cornflakes in huis heb gehaald, en het blik heeft bij mij nooit cornflakes bevat. Over wat er in de geschiedenis van het blik is gebeurd omtrent de inhoud ervan, daar kan ik niets over zeggen. Zo erg lang is onze gezamelijke geschiedenis niet. Het blik en ik hebben namelijk heel lang afzonderlijke levens gehad. De eerdergenoemde deuk heeft het blik opgelopen in zijn verleden waar ik geen weet van heb. Soms zou ik hem wel willen vragen hoe dat is gebeurd, wat voor ongeluk heeft het gehad: is het van de kast gevallen, heeft iemand hem boos tegen de keukenmuur gegooid, is er iets zwaars tegenaan gevallen? Ook ben ik benieuwd wanneer hij voor het laatst de echte Originele Kellogg's Toasted Cornflakes heeft bevat.  Eigenlijk is het toch een beetje raar. Het is net zoiets als dat je melk in ee...

  You penetrate my soul. Take me to hospital. It hurts!

the warmth of the sun on barren branches - nearby the rustling of leaves

not all beauty is white as snow it comes to us in many shades open you eyes ~truly these black feathers are perfect can't you see she's just like you and me different but the same name-calling is not a game we are all beautiful ~like radiant souls

I'm not ready to go yet - Winchester 🎶 This is a weird song and I love it. The first time I heard the beginning of this song, it reminded me somewhat of the music that set the whole atmosphere for the cult series Twin Peaks: a lamenting high voice and strange music. But soon after, it changed to a more modern weirdness. I can't describe it more articulate than this: beautiful weirdness. Like you do not need to consume the mushrooms to space out. Just listening to the song is quite enough. Enjoy your trip! Lyrics: No more fear, it’s all said and done Just watch as they fall, watch what we’ve begun In the night, they watch as you sleep— You opened the door, and they want you to keep One small tear, watch as it falls. Hung glass in the air, you care nothing at all No more words, there’s nothing to prove. Oh how could I choose? Oh what could I do? What could I do…..

een kleine kus ik geef je ik leef je mijn hart - breekbaar als glazen bloemen jij spiegelt mij zoals ik van jou hou

tucked between the trees sunbeams playing with the leaves hidden forest path

dust between the sheets once a fortress of childhood a bed long empty

breathing water I can feel the past pass me by calling me from ashore I need not touch anymore the hours, the minutes

Sometimes life almost seems normal. Then reality kicks in. Hi there, did you miss me? No, go away. Move to Siberia 'n let me sit in the sun.

Her silver eyes fixed on the valley below, auburn hair blowing in the breeze. This was the time to prey on hunters. Stretching her bow she waited patiently for final retribution. If she should die, she would die victorious. They were going to fall, one by one.

  the burden of gems born beautiful but lifeless perpetual death

soms in de stilte de kleur van verdriet - groen ik schilder een landschap eenzaam staan de bomen in het gras samen is wat eens was jij & ik in ons eigen ritme - één lied nu - in een grijze hemel de bleke zon niet

rows of soldiers standing still in the dead of night sandstone sentinels outside the castle's walls I watch down upon them from the tower expecting them to move as if they were real as if they could protect my dreamworld place for am I not King of this castle? they should not just stand tall but fight the demons outside the walls moving in the dark, advancing I wait in vain, knowing my defenses will fall soon I'll be run over, defeated in the light of the full moon I'll wake again into a world I wish to be no part off not King of the castle but a slave to the waking world reality

Cut skin Dark dreamscapes painted in blood Madness portrayed The art of pain I am Mastering 

In the face of it, well, it didn't matter. Not to me anyway. I had made my choice long ago; and whether he, or anyone else, was convinced it was the wrong choice I was bound to make. It was my choice to make, and mine alone.        So here I stand at this crossroad now, far away from what used to be my safe haven, to make another choice, all on my own. If I had listened with my mind to what they had said back then, I would not stand here today. And once again I have to decide if I should follow my mind, or my heart.       In following my mind; would that not make a sane decision but leave my heart scarred and with the passing of the years, with all the regret, make me insane, wanting to live outside of the real world. In following my heart; would that not make my heart grow stronger, but make me doubt all the time, for reason does not defy logic, while matters of the heart most often do.      Why do ...

lang geleden stond er een huis waar nu kraaien wonen de stenen zijn gebroken een boom groeit bij 't fornuis je vraag: hoe zou het komen dat hier eerst stond een huis en nu wat jaren later een ruïne met wat bomen mijn vriend, ik zou 't niet weten alleen maar dat de wind hier samen met de aarde hun kracht hebben gemeten natuur heeft hier gewonnen de strijd met haar produkt de mens is ergens anders weer met de bouw begonne n

nu de nachten weer lang zijn en de dagen kort en grijs de dromen angstig in onrustige slaap weet ik, het zijn geen spoken die ik zie ze zijn net zo echt als jij en ik ze dralen en dwalen naast al daar nog steeds een beetje hie -tussenland houd mijn hand vast want ik ben bang laat mij niet dolen - helemaal alleen verdwaald tussen de geesten om ons heen

Empty Chairs at Empty Tables - Eddie Redmayne 🎶 Les Misèrables is one of my favorite musicals. I've watched it in theater (London) many times and almost every time two songs made me cry. When the film-adaptation was released I was curious to how the actors would perform on the vocal parts. Overall I was very pleasantly surprised, except for Russell Crowe's singing. Sorry, he's a very good actor, but a bad singer. Eddie Redmayne on the other hand, wow! I've seen him in a couple of different movies such as Fantastic Beasts and where to find them and The Theory of Everything , both different kind of acting performances. So when I found out he played the part of Marius in this musical adaptation, I was intrigued. He has a bit of a strange voice, but very touching. His interpretation of this song is heartbreaking, filled with true emotions.  Maybe you do have to know something about the events that inspired this song, so you can truly feel with him. The musical ...