Mey's Mind

wanneer de wanhoop me vindt en fluitend, alsof er niets aan de hand is vuilbekkend met rotte tanden mijn hart verscheurt zal ik bloeden waar ik val de liefde leeggelopen als woordstromen in helder rood op grauw asfalt de dood als kunst - straatpoëzie

!! / conspiracy discovered / abort plans / get out / !!

twilight is a little pause between dark and bright not yet day or not yet night

these old hands caress your skin - still feeling your youthful body hidden under layers of years

silent as the grave a raven perched on a branch never evermore

twice not once but twice not even blinking I knew you would go far but not this far furthest from kindness from caring I do not know you now this being before me have I ever? have you just changed or was I blinded by love... eyes open now closed

colours slowly fade away in this season of shades the beautiful trees are changing into thin, dark remnants of summer their branches slowly becoming bare winter approaches with crippling cold there will be death

de nacht omarmt me en laat me dwalen in dromen zonder bang te hoeven zijn nooit meer thuis te kunnen komen

a light breeze bringing in the scent of the ocean hidden in the dunes you surround yourself with seashells every little one as precious as the other tiny tokens of the past walking barefoot in the sand your hand safe in your father's a long time ago

and now the glass is broken the drunken words spilled onto the floor wine meets wood tracing red drawings I see your pain - perfectly

Ik vergeet soms vergeet dat ik vergeet som s en vergeet dan te denke n dat dat niet erg is -meestal Want soms vergeet ik iets wat ik beter niet kon vergeten iets waarvan het bijna zeker beter is het te blijven weten Dus poog ik steeds te blijven weten dat wat ik beter niet kan vergeten zodat ik zeker niet vergeet datgene wat ik weet Het is alleen zo jammer dat mijn hoofd niet weet hoe ik niet vergeet

Ik heb besloten om opnieuw te beginnen; een verse start te maken. Dit blog dateert al uit 2013. Ik ben een tijd heel actief geweest, maar ook hele tijden niet. Het schrijven kwam er soms gewoon niet van. Vaak had ik een writersblock. Mijn hoofd liep over van woorden, maar ze kwamen er gewoonweg niet uit. Meestal had ik gewoonweg geen inspiratie, het dagelijkse leven nam me teveel in beslag en ik zat amper achter mijn laptop. Hierdoor ben ik mijn vaste lezers verloren, want als er lange tijd niets verschijnt, is er ook niets te lezen. Logisch. Ik zou nu gewoon weer kunnen beginnen met nieuwe schrijfsels te plaatsen, maar heb besloten dat niet te doen. Wat is geweest, is geschiedenis. Met sommige gedichten heb ik zelf gewoonweg geen voeling meer. Bij weer andere merk ik dat ik ze wil herschrijven, aanpassen naar wat ik nu denk en voel. Ook de indeling van dit blog is niet meer hoe ik het zou willen en om al de categorieën per post aan te passen, zou een helse taak zijn. Het enig