Skip to main content

Heimwee


nu ik wandel door de straten
van mijn nieuwe thuis
voel ik mij verlaten
en alleen
het onbekende omhult mij
ontneemt me de vrijheid
te zijn
wie ik bang ben te blijven

ik mis
de veiligheid van het vertrouwde
het oude waar ik was
daar waar ik vaak verdween
en vluchtte in schijnveiligheid
van hetgeen
waar ik eigenlijk
niet wilde verblijven

mijn hoofd en mijn hart
gespleten

beschadigd
opengereten

heimwee
naar wat niet meer kan zijn
maar wat ook nooit
was gebleven

Comments

Anna said…
Indringend schrijven. Herkenbaar ook!
A van de Aa said…
Mooi slot !!
Het hart is nog afscheid aan het nemen.

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

New moon

I've endlessly searched for dreams. Night after night. Sleepless between these crumbling walls. I've hunted the moon with my eyes. Watching it wane as if taunting our memory. In the afterglow of our love I have become lost. Now as the moon is new, I know I have failed.