Skip to main content

Heimwee


nu ik wandel door de straten
van mijn nieuwe thuis
voel ik mij verlaten
en alleen
het onbekende omhult mij
ontneemt me de vrijheid
te zijn
wie ik bang ben te blijven

ik mis
de veiligheid van het vertrouwde
het oude waar ik was
daar waar ik vaak verdween
en vluchtte in schijnveiligheid
van hetgeen
waar ik eigenlijk
niet wilde verblijven

mijn hoofd en mijn hart
gespleten

beschadigd
opengereten

heimwee
naar wat niet meer kan zijn
maar wat ook nooit
was gebleven

Comments

Anna said…
Indringend schrijven. Herkenbaar ook!
A van de Aa said…
Mooi slot !!
Het hart is nog afscheid aan het nemen.

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.  

    green leaves change colour