Skip to main content

Solitary Tree



in the early morning hours
as the fog still
tenderly kisses the fields
a
solitary tree remembers so many days past


the burden of ages lie heavy on gnarly branches
memories rooted deep into the earth
bark touched by many hands from long gone lovers
 
 
it even remembers us
-our quarrels
-our laughter
-our lovemaking in the grass
 
 
tonight I shall return to where we began
underneath this ancient tree
I shall rest and reminisce
I
shall watch the stars, and sleep deeply at last
 

Comments

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.  

    green leaves change colour