Skip to main content

Mirror-image



my mirror never did show
the me I so desperately wished to be
but the ghost of a girl I once thought I knew
pale
with raven-dark hair
and eyes staring into the hollow of my soul
brooding

while others ~ with rosy cheeks and golden hair
so fair
't was so unfair
smiled always ~ ever so brightly
and strode always ~ ever so lightly

what mistake made me ~ what fault in my stars
what reason for this treason

my mind raging against the light of day
hiding away my heart in the night
~ broken at the beginning
~misshapen from the start

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same
Post a Comment
Read more

    green leaves change colour
Post a Comment
Read more

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.  
Post a Comment
Read more