Skip to main content

Nooit geloofd


de droom
in een lege kamer lig ik, woordeloos
wachtend op niets
of iets wat niet langer is

steeds kleiner en banger
staar ik omhoog
volg de scheuren in het plafond
draai rond en rond en rond en rond

mijn kloppend hart slaat wild, verward
mijn stem vervreemd
mijn ziel verwond

gekromde vingers klauwen
maar de muur blijft maagdelijk wit
en de uren tergend traag

vraag me niets
ik weet het niet, ben het vergeten
zij - zij weten, maar zeggen mij niets
sussen enkel mijn geweten met een pil, een spuit
en kussen mijn hoofd
sst - het is goed - het wordt beter
beloofd

ik heb het niet geloofd
nooit geloofd, nooit geloofd

van zowel werkelijkheid als waanzin beroofd
staar ik omhoog
volg de scheuren in het plafond
draai rond en rond en rond en rond
en schreeuw om hulp
met gesloten mond

Comments

A van de Aa said…
Het was geen droom, maar ..............................
Mey said…
Een ware nachtmerrie...

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.