zo is de tijd verstreken
ongemerkt
met enkel een vage herinnering aan wat is geweest
bijna niet tastbaar als kreukels in het laken achtergebleven
na nachten woelen nu het bed leeg
ik kijk en zie niet meer waar ik heb gelegen
het heeft geen zin te verwensen
ik kan niet anders zijn dan wie ik ben
onvolmaakt
soms een vreemde voor mezelf, voor anderen
kwetsend en gekwetst
geluidloos schreeuwend en hardop zwijgend
wanneer de inkt weer vloeit
voel ik
en vervaag
schrijven is waanzin zeggen ze wel eens
ik ben dus niet gek
ik ben een schrijver
die van tijd tot tijd niet schrijft
Comments