Skip to main content

Eenzaam


het is stil, stemmen zwijgen in alle toonaarden
en ik verlang terug naar het gefluister
alsof het duister binnenin mij zich eenzaam voelt

praat weer met me, vertel me je geheimen
onuitgesproken woorden uitgerekt tot lange zinnen zonder enig verband of betekenis
het mysterie van het bestaan opgetekend, maar onbegrepen

ik tast om me heen, onzeker
scherpe lijnen in rood verschijnen en noemen me bij mijn naam
hier ben je, gelukkig
ik heb je gemist

 


Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same
Post a Comment
Read more

    green leaves change colour
Post a Comment
Read more

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.  
Post a Comment
Read more