Skip to main content

Naam van jouw liefde



helder blauw als jouw ogen
en koud als jouw hart
de lucht is tekenend voor wie wij zijn geworden

laten wij onze stramme ledematen uitstrekken
verwrongen in een kromme lijn
van het nog samenzijn maar ook niet

vergeet de dagen dat wij gelukkig waren
zij zijn gebroken en vergeeld
als oude foto's uit een ver verleden

neem je afscheid van me?

of laat je me gaan als een zuchtje wind
in een vluchtig en kort bestaan
niet langer naam van jouw liefde

Comments

Weerzinwekkend said…
Het gevoel van dit gedicht is op mij overgeslagen. So sad..

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.