Skip to main content

Mijn verhaal


jij, die mijn woorden las
maar niet hoorde
die zag wat ik gezegd had, gedacht
mijn ogen vertrouwde
en mijn hart
jij, die macht gaf aan mijn zinnen
zin gaf aan mijn verhaal

de kantlijnen zijn niet leeg
tekst omlijnd met tekst, ongeschreven
het begin voorafgegaand door prologen
het eind, nimmer het slotakkoord
verwoord zijn mijn dagen
mijn jaren

vastgelegd, veranderlijk
te vergeten
om nooit meer te weten

witte inkt

Comments

A van de Aa said…
Top !!! Ik schrijf ook met witte inkt hier mijn reactie ...

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.