Skip to main content

Loslaten




kleine korrels goud
enkel en alleen in veelvoud vloeien ze door mijn vingers
en vallen in een zee van zand
die onvast onder mijn voeten
warm en weelderig golvend is

bijna onwerkelijk mooi
is deze woestenij
deze leegte
met de zon onbarmhartig boven mij
ben ik alleen
word één met mijn omgeving
uitgedroogd en verhit

deze beleving valt niet te delen
omlsuit mij volledig in haar zijn
zo intens
en zoveel meer dan leven
neem ik haar mee

voor altijd
en eeuwig

Comments

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

Stenenkring

Stenenkring Lopend door het landschap van vroeger - over uitgesleten paden - vergeet ik heel even wat nu is, wat mogelijk komt of nooit zal komen. De wachters, ze wachten. Zwijgend aanschouwen ze de jaren, de eeuwen die voorbij gaan. Ze staan, getekend door de tijd. Nietig, in de wetenschap dat ik verdwijn en geen spoor zal achterlaten van mijn zijn, betast ik hen en verwonder me. Wij tellen, maar vertellen niet meer. Berekeningen gemaakt door machines, nauwkeurig vastgelegd; te vroeg, te laat tot op de seconden. We zien met ons verstand. We bouwen, breken af en vergeten.   Zij staan nog steeds geschakeld, in een kring van verloren betekenis. Ik luister, ik streel ze, ik heb ze lief.