Skip to main content

Meegesleurd


 

mijn hart - langzaam, zorgvuldig helende
gescheurd
weer in stukken verscheurd

welke werkelijkheid geneest
wat altijd is geweest, maar verborgen
gestolde tranen in mijn longen

ik verdrink zoals jij verdrinkt in het door jouw verkozen vergif
rood
als bloed

zo graag zou ik jouw vlot willen zijn - jouw boei
maar jij zwemt niet - je zakt als was je te zwaar
en schreeuwt enkel

ik geraak onder de waterspiegel
rouw om wat is en wat kan komen
loslaten zeggen ze
ik moet je loslaten en laten gaan
 
verdomme - zwem nou
 


Comments

A van de Aa said…
Zwemmen komt na spartelen, en daarvoor, volgens de Zeeuwen, worstelen en boven komen.....
Mey said…
Dank je A. Mooi gezegd en ik hoop het ten zeerste. Soms heb ik zelf het gevoel van "ergo et submergo" door wat er speelt. Maar goed, soms komt van leed het mooiste schrijven, dat is dan weer een klein lichtpuntje (zegt zij met een glimlach)...

Popular posts from this blog

  whispered to the stars   ✨ countless names, -yet all the same   the ones we loved the ones we lost once upon a time   remembered, but forgotten they'll remain always     always the same

    green leaves change colour

New moon

I've endlessly searched for dreams. Night after night. Sleepless between these crumbling walls. I've hunted the moon with my eyes. Watching it wane as if taunting our memory. In the afterglow of our love I have become lost. Now as the moon is new, I know I have failed.