Doorgaan naar hoofdcontent

One last night


lying on cold ground
gazing up into the dark sky
I need not fight to stay awake
this one last sleepless night
watching shooting stars
wishing time could be paused
and destiny reversed

merciless midnight tides swell
and waves come crashing fast and hard
the sharpest blow will fall soon
smashing the bridge to the gate
a spike of power fuelled by hate

this fortress can no longer withstand
strong invading forces
all necessary reinforcements failed
I find its walls sinking into sodden earth
my wells filled with tears

far too much pain has been caused
my soul denied safety and trust
a fathomless darkness awakening
deep within hidden dungeons

hard to accept
but my world's end is coming
carved out of unforgiving stone
an epitome of pain
my empty throne



#FieryVerse #HeartSoup #soulhoot #Ashverse #madverse #writtenriver #CapturedPoets #poetheme #Magick_Words #VerseReversal #darksideofpoetry #AsymLife #wordcreations #orjay #heartsmeal #ShapePoetry #HomoAquarius #AMSPC #bunburyezine

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

~

If dreams could be real
You'd live
We'd walk in the park, smiling
But spring's here again
And you're not

1 reactie
Meer lezen

How far would you go

how far would you walk with me my friend
all the way through the swamp of sadness
where despair seeps into your veins
leaving your limbs as heavy as stone
how far would you walk with me my friend
how far would you walk with me my friend
all the way over the mountains of dread
where the fear claws at your feet
and the paths are as treacherous as thieves
how far would you walk with me my friend
how far would you walk with me my friend
all the way through the valley of pain
where the roads are as sharp as razors
and the rivers run with blood
how far would you walk with me my friend
how far would you walk with me my friend
All the way to the ends of the earth
where the emptiness is as vast
as the hole in my heart
how far would you walk with me my friend
how far would you go
1 reactie
Meer lezen

Een kaarsje branden

Ik brand vaak nog wel eens een kaarsje in een kerk als ik in het buitenland ben. Niet omdat ik gelovig ben, maar omdat het zo'n mooi symbolisch gebaar is: een herdenkingslichtje. De warmte van het terugdenken aan iemand die je dierbaar is en wie je bent kwijtgeraakt, het licht van de liefde die je samen hebt gedeeld, de geborgenheid, de kwetsbaarheid, maar ook de vergankelijkheid. Een kaarsje blijft ook niet eeuwig branden. Zelfs herinneringen vervagen met de tijd. Specifieke dingen: een geur, de kleur van een stem, dagelijkse dingen die we in het leven allemaal voor lief nemen... Wat wel blijft is de liefde en de pijn van het gemis. Het hart onthoudt zoveel meer dan het hoofd.

Met mijn hoofd stuur ik steeds weer mijn hand aan een kaarsje aan te steken voor mijn moeder Tine († 5 februari 1992), mijn opa Piet Greep († 3 november 1994) en oma Jo Greep († 2 februari 1995). Het kaarsje brandt ook voor andere dierbaren die helaas niet meer bij me zijn, maar zeker ook brandt het voor d…
Een reactie posten
Meer lezen